‘Ah, dat doet pijn hè?’ Niet zo moeilijk om te zien, ik kronkel onder zijn handen. Een kreet ontsnapt ongewild uit mijn mond. Ik kijk hem met bange ogen aan, in de hoop dat hij stopt, maar ik zou beter moeten weten. Onverminderd drukt hij mijn arm in een onmogelijke hoek. Als ik even wil bijkomen, is het volgende standje alweer aan de beurt. ‘Ga voorover staan. Ontspan je’. Voor mij het startsein om alle spieren juist aan te trekken. Het gemartel gaat door. Liggend, zittend, staand. Eindelijk is hij tevreden. Ik wil niets liever dan weggaan. Maar eerst maken we een nieuwe afspraak. Ik kan immers niet mét hem maar ook niet zonder hem, mijn fysiotherapeut…
Gepubliceerd op 11/1/2012 op www.120w.nl.
Iets voor jou, korte stukjes schrijven (of lezen natuurlijk)? Neem dan eens een kijkje op www.120w.nl, er staan vaak hele boeiende stukjes op! En dat in maximaal 120 woorden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten