Ziek zijn is duur!

Uit: Lekker Leren Luieren, een soort dagboek over de periode dat ik niet kan werken

Over hulpmiddelen gesproken (zie vorige blog), ziek zijn is duur. Om een aantal dingen te kunnen blijven doen die ik graag doe, waren er nogal wat aanpassingen nodig. Het begon met een DVD-spelertje, waarmee ik die eerste weken gestrekt op de bank kon liggen, en dan toch lekker filmpjes kon kijken, zonder te hoeven draaien met mijn hoofd. Ongeveer € 100. Uiteraard horen daar ook wat filmpjes bij. Heel pakket voor € 25, dat is toch geen geld.
Een klein warmtekussentje, elektrisch: € 60.
Door mijn fysiotherapeut was ik geattendeerd op een spraaksysteem, waardoor ik niet meer in een - altijd wat statische dus ongezonde –houding hoef te typen. Kost ongeveer € 100, inclusief een goeie headset, maar die heb je wel nodig als je zoveel schrijft als ik.
Daarnaast hebben we een huishoudelijke hulp aangenomen voor het zwaardere schoonmaakwerk. Gratis fitness voor haar, sterker, we betalen haar ervoor! Zij komt eens in de twee weken.
Alle diagnostiek in het ziekenhuis leverde ook een leuk kostenplaatje op. Uiteraard ben ik verzekerd maar het eigen risico van €170 kon ik meteen voldoen.
Dan was het nog wel fijn om in de huiskamer een wat hogere stoel te hebben, waarin ik heerlijk mijn hoofd achterover kan leggen. Kosten: € 350, maar ja, dan heb je ook wat en gelukkig zitten de kinderen er ook graag in (grrr).
Een arm om een beeldscherm aan op te hangen is ook fijn als de hoogte van het scherm ineens heel erg belangrijk is. Kost gelukkig slechts
€ 49. Mijn toetsenbord was in het geheel niet ergonomisch, en als we dan toch bezig zijn, is het ook wel slim om hier een beter voor in de plaats te zetten. Kost gelukkig maar ongeveer € 70…

En dan waren er uiteraard nog alle extra reiskosten die we moesten maken voor bezoeken aan pijnpoli en ziekenhuis.

Maar ja, er staat tegenover dat ik al weken niet echt heb kunnen winkelen. Dat is toch zo een besparing van een paar honderd euro!