'Werk-ervaring'

Vorige week gestart met anderhalf uur werken, in de hoop dat ik het aantal uren snel uit kan gaan breiden. Niet dus!
Mijn werk bestaat voor een groot gedeelte uit schrijven (tijdens de intakefase) en al na een kwartier begon mijn nek enorm te branden. Even later voelde ik de energie ook wegstromen. Doodmoe rondde ik na anderhalf uur het gesprek af, ik kón gewoonweg niet meer.

Per mail overleg met de fyiotherapeut gehad, schrijven in deze houding mag ik niet meer doen, levert teveel pijn op waarvan ik dan lang moet herstellen (dat blijkt, want het is nu 5 dagen later en mijn nek brandt nog). Hoe ik dan wél mag schrijven?

Zittend met de bovenbenen duidelijk gespreid, stoel iets verder van het bureau, het gehele lichaam in een lijn naar voren geneigd, afsteunen met de ellebogen. Om zo naar voren geneigd te kunnen zitten, moet ik wat vooraan op de zitting zitten.

Ik zie mezelf zo niet gaan zitten tegenover een puber!

Dat wordt waarschijnlijk dus ook weer een hulpmiddel, een digitale recorder om het interview op te nemen, naast het spraaksysteem dat ik al heb.
Als ik weer hersteld ben van deze dip, ga ik eens uitproberen of ik mijn werk dan beter aankan, ik hoop het zo! En anders nóg maar meer aanpassingen, misschien heb ik wel een levend hulpmiddel nodig. Een mannelijk persoon die slim maar vooral ook aantrekkelijk is (hihi).

Ik krijg de dagen goed om met wat lichte huishoudelijke klussen, lezen, af en toe een film kijken en natuurlijk, mét spraaksysteem, de laatste veranderingen aan ons manuscript aanbrengen! Gelukkig kan ik dit samen doen met mijn vriendin en mede-auteur Sylvia. Volgende week willen we het begin van ons manuscript openbaar maken dus het moet helemaal perfect zijn!