Jongere mensen kunnen het zich waarschijnlijk niet voorstellen, maar in de tijd dat ‘ik’ jong was, konden we niet twitteren, chatten, berichtjes op Facebook of TikTok zetten of bekijken. Het nieuws kon je hooguit ’s avonds op de televisie zien en wilde je iets ingewikkelds weten, dan pakte je een encyclopedie. Fake-news kenden we niet, want wat in de encyclopedie stond, klopte gewoon altijd. Tenminste, zo werd ons verteld!
Alle meisjes hadden dezelfde hobby’s, tenminste in mijn herinnering. We hielden van ‘Eén van de acht’ kijken op zaterdagavond, buiten rolschaatsen, capriolen uithalen met een lang elastiek of hinkelen met een platgestampt wybertdoosje.
Binnen lazen we boeken. Heel veel boeken! Mijn moeder en ik gingen bijna wekelijks op een vaste dag naar de bibliotheek. Ik denk dat je er in die tijd als kind niet eens alleen naar binnen mocht. Het was er zó stil dat je je diep schaamde als je een keer moest niezen. Het kon ook goed dat een bibliothecaresse (het waren altijd vrouwen) dan al heel vernietigend jouw richting uit keek. ‘Sssst!’
Als jong kind had je gelukkig wel al geleerd hoe je je in een bibliotheek moest gedragen. Niet doordat je al eens gastvrij was ontvangen met bijvoorbeeld een leuke voorleessessie voor kinderen zoals ze tegenwoordig in ‘mijn’ bieb doen. Nee hoor, andere tijden! Je kwam met klassen tegelijk naar de plaatselijke bieb en het thema was: ‘Hoe houd ik de bibliotheek netjes?’ Je leerde hoe je een dik kunststof plaatje moest hanteren. Je moest het heel voorzichtig tussen twee boeken steken, op de plek van het boek dat je pakte. Zo kon je het boek op precies dezelfde plaats terugzetten EN DAT WAS HEEL BELANGRIJK!
Ik moest echt altijd weer boeken terugzetten, want ik koos er steevast meer uit dan dat ik mocht lenen. Ik was stapelgek op de meisjesboeken over Pitty, die op kostschool zat. En ik las álles van de Dolle Tweeling, die allemaal dingen deed die zeker in de bieb niet gemogen hadden. En natuurlijk las ik Leni Saris. Romantiek, aantrekkelijke, maar toch lieve mannen met relaties die ergens halverwege op de klippen dreigden te lopen maar verrassend genoeg altijd goed afliepen. Ik verslond ze, hoewel mijn moeder ze verafschuwde. Ze bevatten in haar ogen veel te veel seks (ja, er werd wel eens een zoen gegeven)!
Als kind droomde ik van onbeperkt mogen lezen, want er zaten veel restricties aan lezen in die tijd. Men dacht nog dat het slecht voor je was, veel lezen. ‘Kind, je verleest je verstand’, zeiden ze tegen me. Ik wist niet precies wat het betekende maar ik vond het eigenlijk wel mooi klinken, iets om naar te streven.
In bed lezen was helemáál slecht, daar holden je ogen van achteruit! Dus las ik, net als mijn vriendinnen, stiekem met een zaklamp onder het laken. Bang om toch al lezend in slaap te vallen, want dan kwamen er ezelsoren in het boek en dan zou er wat zwaaien. Het personeel van de bibliotheek was immers geselecteerd op ‘de bibliotheek netjes houden’ en hield ongetwijfeld veel meer van boeken dan van kinderen. Niet alles was vroeger beter!
Gelukkig ben ik altijd verslaafd gebleven aan lezen. Met een lidmaatschap bij de bieb kan ik nog steeds aan mijn leeshonger voldoen en kan ik meer boeken tegelijk lenen dan dat er in mijn fietsmand passen. Ben ik onverhoopt toch een keer door de boeken heen? Dan is er gelukkig altijd nog vermaak te zoeken op de sociale media.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten