Vier weken thuis nu en sinds enkele dagen kan ik gelukkig zeggen dat ik echt aan het herstellen ben. Sinds maandag heb ik fysiotherapie volgens de Mc Kenzie methode. De fysiotherapeut zet wervels goed, doodeng, maar tot nu toe heeft hij nog niets gebroken (geloof ik). Aangezien mijn nek nog steeds erg 'vastzit' is het nu belangrijk om hem (of haar?) soepel en flexibel te krijgen. Ik doe hiervoor thuis oefeningen die er idioot uitzien, maar die wel resultaat lijken te gaan geven.
Daarnaast is het nog steeds rustig aan doen. Veel zitten, af en toe een klein slaapje tussendoor omdat ik mijn ogen niet meer open kan houden, korte wandelingen met de hond, eventjes achter de PC. Alles met mate. Dus loop ik nog steeds hopeloos achter met de mails. Af en toe komt er bezoek, maar ook hierin ben ik nog beperkt vanwege het gebrek aan energie.
Ik ben inmiddels al aardig getraind in 'geduldig zijn' en dit komt meteen van pas nu 'men' bij de schrijfwedstrijd heeft besloten dat er niet op 15 april een shortlist komt, maar pas na Pasen een...longlist.
Maandag ga ik naar een pijnpoli en hoor ik of men hier nog op een andere manier (dan met de medicijnen die ik nu moet slikken) wat aan de pijn en het brandend gevoel in mijn nek kan doen. Langzamerhand komt 'gaan werken' ook weer een beetje in beeld, al zeggen alle geleerden dat mijn accu eerst 100% opgeladen moet zijn.
Ze hebben gelijk en mijn dagen vliegen nu ook nog om met therapie, uitrusten en hele kleine karweitjes in huis doen, hoe zou ik hierbij nog kunnen werken? Maar dat komt ongetwijfeld wel weer, ik heb inmiddels de volle overtuiging dat ik door deze periode van ziek zijn alleen maar beter word!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten