Pijn...

De laatste weken schrijf ik niets. Mijn nek protesteert tegen het achter de laptop zitten, nee, mijn nek protesteert inmiddels tegen alles. Het kwam niet uit, pijn. Ik wilde nog veel te veel, ik moest nog veel. Deadline zus en leuke activiteit zo. Maar nu ben ik volledig uitgeschakeld, 100% ziek. Breng de dag grotendeels liggend door. De variatie zit hem in de ligplaats: luie stoel die achteroverstandje heeft, bed. Kussens zijn mijn beste vrienden geworden de laatste weken, net als warmte-attributen die ik tegen de nek aan kan leggen. Mijn fysiotherapeut probeert, heel voorzichtig, wat ruimte tussen de wervels te trekken. Ik kijk films op een dvd-spelertje en ontdek dat ik films toch wel leuk vind. Ik lees wat in tijdschriften. Krijg telefoontjes en mailtjes van lieve mensen. Ga uitgebreid in bad. Zoek vanaf dit dieptepunt naar een nieuw evenwicht. Want de klachten die ik heb, zullen zeker verminderen, maar mijn nek blijft zeker een lichaamsdeel dat aandacht nodig heeft. En verdient.