Met mij zullen velen regelmatig denken over het lot van Friso en misschien nog wel meer van zijn familie. We zijn een meelevend land. Maar wat zijn we toch óók een oordelend land, merk ik steeds weer opnieuw. Het 'eigen schuld' wordt door de meesten nog net niet uitgesproken, maar ligt op de tong.
Misschien dat de nieuwste berichten, verspreid door de moeder van degene die met Friso meeging (Kristl Moosbrugger) daar verandering in brengen. Ja, de mannen gingen buiten de piste, maar er waren er al meer geweest. 's Morgens was er zelfs met springstof geprobeerd lawines op te wekken. Wat springstof niet lukte, lukte Friso helaas wel.
Ik denk terug aan al die keren dat ik zelf grenzen opzocht of overschreed. De keer dat ik in Noorwegen bijna verongelukte door zonder bergschoenen op een ijzige berg te gaan 'wandelen'. Meters gleed ik over het ijs, trillend van angst. Minder indrukwekkend misschien: bij het schilderen van kozijnen met slechts één been op de hoogste sport van een ladder staan om bij het bovenste stukje raam te kunnen, waarbij de ladder begint te wiebelen. Me nog net op tijd vast kunnen grijpen aan de muur.
We hebben ze vast allemaal, dit soort voorbeelden. Dingen waarvan je achteraf zegt: 'Oepsie, niet helemaal goed ingeschat.'
Laten we hopen dat Friso binnenkort ook kan zeggen: 'Dat had ik beter niet kunnen doen.'
En dat wij wat minder snel oordelen over wat anderen fout doen.
Misschien dat de nieuwste berichten, verspreid door de moeder van degene die met Friso meeging (Kristl Moosbrugger) daar verandering in brengen. Ja, de mannen gingen buiten de piste, maar er waren er al meer geweest. 's Morgens was er zelfs met springstof geprobeerd lawines op te wekken. Wat springstof niet lukte, lukte Friso helaas wel.
Ik denk terug aan al die keren dat ik zelf grenzen opzocht of overschreed. De keer dat ik in Noorwegen bijna verongelukte door zonder bergschoenen op een ijzige berg te gaan 'wandelen'. Meters gleed ik over het ijs, trillend van angst. Minder indrukwekkend misschien: bij het schilderen van kozijnen met slechts één been op de hoogste sport van een ladder staan om bij het bovenste stukje raam te kunnen, waarbij de ladder begint te wiebelen. Me nog net op tijd vast kunnen grijpen aan de muur.
We hebben ze vast allemaal, dit soort voorbeelden. Dingen waarvan je achteraf zegt: 'Oepsie, niet helemaal goed ingeschat.'
Laten we hopen dat Friso binnenkort ook kan zeggen: 'Dat had ik beter niet kunnen doen.'
En dat wij wat minder snel oordelen over wat anderen fout doen.
Ik vind dat je dit mooi geschreven heb zou willen dat iedereen er zo over dacht .
BeantwoordenVerwijderenJa ook ik leef mee met Prins Friso en zijn famile het brengt veel in me los heb zelf 10 dagen in kunstmatige coma gelegen en ook voor mijn dood werd gevreesd, maar ik ben er gelukkig nog en dus maar hopen dat de Prins hier ook ongschonden uit komt
Dat lijkt me extra heftig ja, als je zelf in een dergelijke situatie bent geweest. Bedankt voor je reactie! Ilse
Verwijderen