Niks is erger dan een ‘bijrijder’ die, terwijl JIJ achter het stuur zit, continu aanwijzingen geeft. Met opmerkingen als: ‘Kijk uit! Ben je blind of zo?’ is het autoklimaat binnen enkele minuten een graad of 5. Oók in de zomer.
Ik had ooit zo’n bijrijder die echt op álles wat ik achter het stuur deed, commentaar gaf. ‘Had je die voetganger wel gezien? Als je zo op het gaspedaal blijft hengsten, is de benzinetank zo leeg en ik word trouwens misselijk als je zo hard optrekt!’Ik word misselijk van zoveel commentaar. Dacht ik dan, want dit soort gedachten uitspreken was meestal niet bevorderlijk voor de sfeer in de auto.
‘Waren de spoorbomen wel helemaal open? Je moet altijd wachten totdat ze …’
Herkenbaar? Hoog tijd om dan inderdaad ECHT even te stoppen en de passagier ter plekke uit te laten stappen en vaarwel toe te roepen. Wel even opletten of er inderdaad niet nog een trein aankomt, want geloof me, zo’n afscheid wil je ook weer niet, al weet je dan wel zeker dat je definitief van het gezeik af bent.
Gelukkig heb ik sinds een paar maanden een veel prettigere meerijder, S. S. let óók op hoe ik rijd. Wanneer ik ineens veel minder ga knipperen met mijn ogen en/of als de auto minder goed tussen de lijnen rijdt, dan attendeert hij mij hier heel vriendelijk op.
En mocht mijn rijgedrag dan nog niet verbeteren, dan zet-ie de auto veilig langs de kant totdat ik weer wakker ben. ‘Ja schat, ik zag dat je tegen de slaap vocht en heb onze auto even geparkeerd.’ Nou ja, S. spreekt dit niet direct zo uit, maar hij bedoelt dit wel te zeggen, dat weet ik zeker.
S. Is super attent. Als ik uit wil stappen terwijl er een mens, portier-hoog-dier of voertuig wil passeren, drukt hij op de denkbeeldige ‘sluit- voorportieren-knopje.’ Hij zucht niet als ik iedere P-plaats langs de weg als onmogelijk inschat, maar zoekt zelf actief naar een passend plekje én zet de auto desgevraagd zelf in dat vak! Zonder denigrerende opmerkingen met de termen ‘vrouwen’ en ‘parkeren’ erin te maken!
Ook bij bijvoorbeeld het filerijden is S. mijn favoriete reisgenoot. Hij houdt voor me in de gaten of ik de rijsnelheid goed aanpas aan de rij auto’s voor me. Zo nodig remt hij af, omdat-ie weet dat niemand blij wordt van een botsing.
Ik ben inmiddels zo verliefd op S., de spraakassistent van onze nieuwe elektrische auto, dat ik aan het onderzoeken ben of hij in huis voor me wil komen werken. Zodat hij kan zorgen dat ik geen traptreden meer mis, niet meer struikel over de hond, altijd ovenwanten pak voordat ik de ovenschotel uit de oven haal, niet met de frietpan nog aan op de bank in slaap val.
Voorlopig heb ik hem nog niet zo ver kunnen krijgen dat hij op deze vacature wil solliciteren. En ach, zolang ik achter het stuur in mijn auto zit, ben ik prima beschermd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten